Poemas de Rosalía

Le este poema, analízao, recítao e compárteo!

Miña casiña, meu lar

Miña casiña, meu lar, 

¡cántas onciñas 

de ouro me vals! 

Vin de Santiago a Padrón
cun chover que era arroiar,
descalciña de pe e perna,
sin comer nin almorzar.

Polo camiño atopaba
ricas cousas que mercar,
i anque ganas tiña delas,
non tiña para as pagar.

 

Nos mesóns arrecendía
a cousas de bon gustar,
mais o que non ten diñeiro
sin elas ten que pasar.

 

Fun chegando á miña casa
toda rendida de andar,
non tiña nela frangulla
con que poidera cear.

 

A vista se me barría,
que era aquél moito aunar.

Fun á porta dun veciño
que tiña todo a fartar;
pedinlle unha pouca broa
e non ma quixo emprestar.

As bagullas me caían,
que me fora a avergonzar.
Volvínme á miña casiña
alumada do luar;

rexistréi cada burato
para ver de algo atopar;
atopéi fariña munda,
un puñiño a todo dar.

Vino no fondo da artesa.
Púxenme a Dios alabar.
Quixen acendé-lo lume;
non tiña pau que queimar;

funllo a pedir a unha vella;
tampouco mo quixo dar,
si non era un toxo verde
para me facer rabiar.

Volvín triste como a noite
a chorar que te chorar;
collín un feixe de palla,
do meu leito o fun pillar;
rexistréi polo cortello
mentras me puña a rezar
e vin uns garabulliños
e fieitos a Dios Dar.

¡Meu San Antón milagroso,
xa tiven fogo no lar!
Arriméi o pote ó lume
con auga para quentar.

Mentras escarabellaba
na cinza, vin relumbar
un ichavo da fertuna...
¡Miña Virxe do Pilar!

Correndiño, correndiño
o fun en sal a empregar;
máis contenta que unhas páscoas
volvín a porta a pechar,
e na miña horta pequena
unhas coles fun catar.

Con un pouco de unto vello
que o ben soupen aforrar,
e ca fariñiña munda,
xa tiña para cear.

Fixen un caldo de groria
que me soupo que la mar;
fixen un bolo do pote
que era cousa de envidiar;
despóis que o tiven comido,
volvín de novo a rezar;
e despóis que houben rezado,
puxen a roupa a secar,
que non tiña fío enxoito
de haber tanto me mollar.

Nantramentras me secaba,
púxenme logo a cantar
para que me oíran
en todo o lugar:

 Meu lar, 

meu fogar, 

¡cántas onciñas 

de ouro me vals!

Tamén podedes elixir un destes poemas  que tan ben recitachedes cando erades máis pequerrechos!!! ou calquera outro que che guste.